Αυθαίρετες σκέψεις ενός περιπλανώμενου μυαλού

Για εμάς τους λαϊκούς!

Powered by eSnips.com

Τετάρτη 23 Μαΐου 2007

Ρε απατεώνες, θα βγάλετε κανένα μεταπτυχιακό της προκοπής;;;;;

Επάνω στο σερφάρισμα σήμερα, έπεσα επάνω σε δύο πολύ σημαντικά 
ζητήματα:

1)Τοι top 100 των site που επισκέπτονται οι Έλληνες και
2)Τα μεταπτυχιακά προγράμματα που υπάρχουν στην Ελλάδα

Όσων αφορά το internet, ενδεικτικά θα πω ότι κλασσικά πρώτο είναι το 
google.gr 
καθότι ξέρουμε τι και που να ψάξουμε (τρομάρα μας), ακολουθούν yahoo, msn,
google.com και youtube στην πρώτη πεντάδα με το rapidshare.com έκτο (όλοι γνήσια τα παίρνουμε βλέπω). Φαίνεται από την 12η θέση όπου είανι το thegreekz.com. 
Ακολουθούν διάφορα site παροχών internet, αθλητικών κ.τ.λ. Το Bitefight 
στην 58η και, όπα, 
τι έχουμε εδώ, στην 77η θέση το bourdela.com το οποίο αφορά τους οίκους ανοχής Ελλάδος!
Το καλό;, αφήνει πίσω του τα site των Πανεπιστημίων και διορισμών :p

Εκτενή αναφορά άλλη φορά.

Φλέγον ζήτημα No2:
Κοιτούσα τα μεταπτυχιακά που να έχουν ενασχόληση με το τμήμα μου και παρατήρησα
ότι απλά δεν υπάρχουν. Καλά ρε απατεώνες, έχετε 10.000 μεταπτυχιακά για οικονομία και διοίκηση και δεν έχετε ούτε ένα για τις τεχνολογικές καινοτομίες; Για αυτό δεν πρόκειται να πάει μπροστά αυτή η χώρα! Οι ανθρωπολόγοι λένε ότι η νέα γενιά ανθρώπων μετά τον homo sapiens θα είναι οι homo automaticus. Για τους Έλληνες δεν ισχύει αυτό, εμείς θα έχουμε τον homo economicus να σώσει τον κόσμο. Homo ilithius είμαστε με φαίνεται...

Τετάρτη 16 Μαΐου 2007

"Ζήτησέ μου το φως απ' τα μάτια μου να στο δώσω..."

"...Ζήτησε μου την γη με τους όμους μου να σηκώσω"

Ευτύχησα μέχρι στιγμής στην ζωή μου να αποκτήσω μερικούς πολύ μεγάλους
και καλούς φίλους, κάποιοι από τους οποίους όμως έφυγαν μακριά. Έχουμε ζήσει μεγάλες στιγμές μαζί και το πιο πιθανό είναι να ζήσουμε και πολλές άλλες. Στο χέρι μας είναι άλλωστε!

Η τύχη-μοίρα πείτε το όπως θέλετε έφερε δύο τεράστια κεφάλαια της ζωής μου στην ίδια πόλη. Και μαντέψτε ποιος θα πάει να τα κάνει όλα άνω-κάτω!!! Θα κατηφορίσω λοιπόν για την Πρωτεύουσα για να μάθω σε αυτούς που ζούνε κάτω από τα Τέμπη πως χορεύεται η ζεϊμπεκιά και το τσιφτετέλι, τι σημαίνει γλέντι με ΟΛΑ του τα παρελκόμενα καθώς και γιατί νανανα να να δεν είμαι καλά στα μυαλά μου!

Συνομιλία με το μπουζούκι μου στον Πειραιά:

-"Έρχομαι"
-"Ωραία, σε ποιά μπουζούκια να κλείσω να πάμε;;;"

και πάμε για μια ακόμα φορά: "Νύχτα ξελογιάστρα, νύχτα όμορφη..."

Δευτέρα 14 Μαΐου 2007

"Λευτεριά στους ανέμους ζητάω..."

"Έχω πάψει να είμαι θνητός"

Ααααχχ, με έπιασε πάλι το αμπαλαέο μου. Ελάχιστα πράγματα είναι ικανά να με κάνουν να δακρύσω σε αυτή την ζωή και για μια ακόμα φορά έπεσα πάνω σε ένα από αυτά.
Όταν είχε κάνει πριν μερικά χρόνια ένα τηλεοπτικό διαφημιστικό το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας για την γιορτή της των Αρχαγγέλων, είχε χρησιμοποιήσει ένα καταπληκτικό άκουσμα το οποίο άρχισα να ψάχνω μανιωδώς για να το βρω. Ήταν ο "Ήλιος Θεός" του Μιχάλη Νικολούδη. Απλά καταπληκτικό... Έπεσα επάνω σε ένα βιντεάκι για 
τον Κώστα Ηλιάκη, τον Ίκαρο που σκοτώθηκε στην αιώνια σκακιέρα 
του Αιγαίου. Τίποτα άλλο επι του παρόντος,
τα μυαλά μου άρχισαν να ξαναπονάνε.

Ειδησεογραφικό ανάγνωσμα

"Μπερδεμένος πιγκουίνος ξεστράτισε 5.000 χιλιόμετρα"

Ένας αποπροσανατολισμένος πιγκουίνος του Μαγγελάνου άφησε άφωνους τους επιστήμονες όταν εμφανίστηκε στις ακτές του Περού, γύρω στα 5.000 χιλιόμετρα μακριά από το παγωμένο σπίτι του στη νότια Χιλή.

Ρε μήπως το κομάντο είδε το happy feet και θέλησε και αυτός να σώσει το είδος του από τους κακούς ανθρώπους; Πάντα το έλεγα ότι ο κινηματογράφος πειράζει...
-------------------------------------------------------------------------------
"Τουλάχιστον ένα δισ. άνθρωποι θα μεταναστεύσουν έως το 2050 λόγω των κλιματικών αλλαγών"

Βρε η Χαλκιδική να είναι καλά και όλοι οι άλλοι να πάνε να... κουμπουριαστούν!
-------------------------------------------------------------------------------------
"Αστρο του Γαλαξία μας είναι αρχαίο σχεδόν όσο και το Σύμπαν"

Μην το μάθει αυτό ο Λιακό (sic) και έχουμε κι άλλα τρεχάματα τώρα!
-----------------------------------------------------------------------------
"Το Χόλιγουντ κόβει το τσιγάρο σε ταινίες για όλη την οικογένεια"

Και εμείς τι θα γίνουμε ρε, στο κλέψιμο θα το γυρίσουμε; Υποκριτές άνθρωποι,
τι περιμένεις...
------------------------------------------------------------------------------
"Αντίστροφη μέτρηση για 93.071 υποψηφίους των Πανελλαδικών Εξετάσεων"

Ναι τα καημένα μου, αφού από το άγχος τους πήγαν και την πέσανε όλα στις παραλίες. Μέσα στο άγχος σου λέω...

Πέμπτη 10 Μαΐου 2007

"Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό;"

"Με μιάς θαρείς κι απ'την καρδιά μου ξέκοψε, κι αυτή την στιγμή που πλημμυρίζω χαρά, ανέβηκε ως τα χείλη μου και μ'έπνιξε, φυλάξου για το τέλος θα μου πεις..."

Το υπέροχο αυτό άκουσμα του Παπάζογλου περιέργως με συνοδεύει σε διάφορες περιόδους της ζωής μου, κατά ένα πολύ παράξενο τρόπο, με ακολουθεί και τώρα. "Θα πάω κι ας μου βγεί και σε κακό", ούτως ή άλλως ξέρουμε να πληρώνουμε τα λάθη μας.

"Κι όλπιζα να λησμονηθούν οι πόνοι που με κρίνουν
κ' εγώ θωρώ χειρότεροι και πλιά βαριοί απομείναν.
Κι όσο μακραίνω απ'την φωτιά, θωρώ πως πλιά με καίγει
κι ο Πόθος με χειρότερα άρματα με παιδεύγει.
Αυτός λαβώνει από κοντά κι από μακριά σκοτώνει
κι ώστε να φεύγω, να γλακώ, με τα φτερά με σώνει.
Ολημερνίς την στόρισην κείνης οπου με κρίνει
μου βάνει μες τον λογισμόν, κ' εκεί μου την αφήνει.
Κι α' θέσω ν'αποκοιμηθώ, τα μάτια μου ως καμνύσουν
μου δείχνει πως τα χείλη της σκυφτού' να με φιλήσουν"

Από τον Ερωτόκριτο του Βιντσέντζου Κορνάρου, αφιερωμένο εξαιρετικά.

Κυριακή 6 Μαΐου 2007

"Κλείστε την πόρτα της ζωής..."





"...Που φεύγουν οι ωραίοι" τραγούδησε ο τεράστιος Στελλάρας. Θα ασπαστώ την άποψη του Πασχάλη Τερζή για τον συγκεκριμένο τραγουδιστή: "Ο Στέλιος δεν είπε μεγάλα τραγούδια, τα έκανε μεγάλα". Και έχει μερικά δίκια μαζεμένα στον λόγο του κατ'εμε. Η φωνή του ήταν σαν το παλιό καλό κρασί, μεστωμένη όσο ποτέ στα τελευταία του.  Πεισμωμένος από την δεκαετία του 70, αρνήθηκε να ξανανέβει στο πάλκο και να τραγουδήσει για να τον εκμεταλεύονται. Περνούσε το μήνημά του από τους δίσκους του. Η ερμηνεία του σε τραγούδια που εκφράζει τον ανθρώπινο πόνο και την κακουχία ήταν απερίγραπτη. Ο θάνατος του το 2001 οδήγησε ανθρώπους από όλο τον κόσμο να συρρέουν κατά χιλιάδες για το τελευταίο αντίο συνοδευόμενο από τις ατελείωτες ερμηνείες του.

Αφορμή του σημερινού μου παραλόγου είναι η χθεσινοβραδυνή μου εξόρμηση στα μπουζούκια της Β. Ελλάδος. Το αγαπημένο κομμάτι του προγράμματος ανέκαθεν ήταν το πρωινό. Την ώρα που το μαγαζί 
έχει αδειάσει κατά ένα μεγάλο μέρος, αναλαμβάνουν τα τραγούδια που θα παραμείνουν αμετάβλητα όσα χρόνια κι αν περάσουν. Μπέλου, Αγγελόπουλος, Διονυσίου, Καζαντζίδης, Πάνου... Άλλη κλαση, άλλη ποιότητα. Άπαντες μείνανε στις θέσεις τους παρασυρόμενοι σε 
μια χρονοδίνη στο παρελθόν, ακολουθώντας τα διηγήματα των στίχων. Απο 18 εως 88 ετών σηκώθηκαν να χορέψουν αυτά τα άσματα. Κάνείς δεν έφυγε
από το μαγαζί μέχρι να βγάλει ο ήλιος κέρατα και να σταματήσει να παίζει η ορχήστρα.

Από πότε δηλαδή μας ενδιαφέρει μόνο το ερωτικό δηλαδή; Σταματήσαν να γράφουν πλέον τέτοια τραγούδια. Ο Αγγελόπουλος τραγούδησε "Μια Μολυβιά" την στιγμή που έμαθε πως πέθαινε από την επάρατη νόσο, 
κάνοντας το τραγούδι αβάσταχτο γράφοντας ουσιαστικά τον προσωπικό του επικήδειο. Ο Διονυσίου τραγούδησε "Το παιδί με τα γυαλιά" ένα τραγούδι που κατά ένα παράξενο τροπο
με κυνηγάει και με βρίσκει στις πιο αλλόκοτες στιγμές μου. Ο Καζαντζίδης έχει πεί το
τεράστιο "Ξέρω νεκρούς", ωδή για το τελευταίο ελεύθερο αγαθό που μας έμεινε, τα όνειρα του καθενός.

Έχουν φοβερή επιρροή στον καθένα. Η κοπέλα στο μπαρ πρέπει να έσπασε γύρω στα 30 ποτήρια και γύρισε τον μισό πάγκο ανάποδα, άλλοι ρίξαν το κεφάλι κάτω και τραβούσαν βουβοί τον δικό τους δρόμο, άλλοι σαν νέοι εσταυρωμένοι προσπαθούσαν να εξιλεωθούν από
τα αμαρτήματά τους με τα χέρια στην έκταση... Δυνατές εικόνες, από αυτές που κάνουν τον άλλο δίπλα σου να αναφωνεί "Αδερφέ μου..." και να βλέπεις στα μάτια του τι εννοεί. Η μεγαλοπρέπεια του ανθρώπου σε όλη της την έκταση. Μ'αρέσει που γίνομαι κομμάτια με κάτι τέτοια τραγούδια, ελάχιστα πράγματα με κάνουν να νιώθω τόσο ζωντανός.

"Βραδιάζει πάλι σήμερα βραδιάζει κι έρχεται η ώρα η δικιά μου
αυτή που σαν πουκάμισο ταιριάζει με την μελαγχολία στην καρδιά μου, βραδιάζει..."

Σάββατο 5 Μαΐου 2007

Το πετρωμένο φυγείν αδύνατο!

Πάντα το έλεγα ότι υπάρχουν πολλά πράγματα ανεξήγητα σε αυτή την ζωή. Και πάρα πολλά πρέπει να παραμείνουν έτσι, ανεξήγητα. Καλό είναι να δεχόμαστε τα πράγματα όπως έρχονται, άλλοτε θα είναι δυστιχία, άλλοτε ευτυχία, άλλοτε και τα δυο μαζί. Τι είναι αυτό που το λένε μοίρα; Τι είναι αυτό που το λένε πεπρωμένο; Δεν ξέρω και ούτε θέλω να μάθω. Δεν πα να είναι καθαρή διαδοχή τυχαίων γεγονότων; Δεν πα να είναι προμελετημένο; Εμένα μου φτάνει απλά και μόνο που συμβαίνει, δεν με ενδιαφέρει να μάθω τι και πως.

"Νύχτα ξελογιάστρα, νύχτα όμορφη, όμορφα τα άστρα και οι ουρανοί..."
 Όπως λέει και ο Βασιλάκης!

Πέμπτη 3 Μαΐου 2007

"Oooooh Baby, baby, it's a wild world..."

"...It's hard to get by just upon a smile" Είχα μια κουβέντα τις προάλλες που μοιραία οδηγήθηκε στο τι κάνει ο καθένας για τους γύρω του, για το σύστημα στο οποίο ζούμε και διάφορα άλλα πεπιεσμένου αέρος λόγια. Δεν ξέρω γιατί, μπορεί να φταίει το γεγονός ότι είμαι νηφάλιος πολύ καιρό, αλλά εγώ αρνούμαι να μπω στην νοοτροπία του ανεκδότου του Χριστόδουλου προ πολλών ετών, το γνωστό "Να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα". Γιατί να κοιτάμε πάντα την καμπούρα του άλλου και να αψηφούμε την δικιά μας; Δεν λέω, ζούμε σε έναν κάθε άλλο παρά ρόδινο κόσμο, αλλά γιατί να μην κάνουμε και εμείς κάτι για να γίνει καλύτερος; Ας φροντίσουμε τον δικό μας μικρόκοσμο κι ας επωφεληθούν και κάποιοι παραπάνω,
τι έγινε; Η σούμα ούτως η άλλως γίνεται στο τέλος. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από το να μην είμαστε τόσο πεισματάρηδες και στενόμυαλοι κι ας κάνουμε και κανένα καλό παραπάνω, 
δεν χάθηκε ο κόσμος  ;)