Αυθαίρετες σκέψεις ενός περιπλανώμενου μυαλού

Για εμάς τους λαϊκούς!

Powered by eSnips.com

Τετάρτη 25 Απριλίου 2007

Αχ πατρίδα μου θύμα σε κάνανε...

"Αχ Ελλάδα σ'αγαπώ..." τραγούδησε κάποτε ο Παπάζογλου. Σήμερα το μεσημέρι με φώναξε το κατοικίδιό μου από το σαλόνι (για την αδερφή μου λέω) για να δω το νέο videoclip της
Άντζελας, το "Αχ πατρίδα μου". Ακολουθώντας κι αυτή τις επιταγές άλλων, έβγαλε ένα τραγούδι πατριωτικού περιεχομένου. Δεν έχω τίποτα με την Άντζελα, και πως να έχω άλλωστε. Την τραγουδίστρια Άντζελα την λατρεύω, τον άνθρωπο Άντζελα απλά τον προσπερνώ, δεν με ενδιαφέρει. Την κατακρίνανε για αυτό, λαϊκιστή την κοροϊδέψανε,
ξεθαύοντας μάλιστα και το προ πολλών ετών τραγούδι της κρατώντας την ελληνική και την τουρκική σημαία στην πίστα.

Αυτό ήταν που ερέθισε τα ηλεκτρεγερτικά σήματα μεταξύ των εγκεφαλικών μου κυττάρων 
(τι ωραία γλώσσα η Ελληνική) και θυμήθηκα την γνωστή στρατιωτική φράση ότι 
"Τα κάστρα πέφτουν εκ των έσω". Προσπάθησα να αναπολήσω πότε ήταν η τελευταία φορά που κάποιος πολιτικός είπε την αλήθεια σε αυτό τον τόπο. Ξέρετε που σταμάτησε η σκέψη μου; Γύρισε πολλά χρόνια πίσω σε κάτι που ειπώθηκε όταν ήμουνα μικρός, από τον Μητσοτάκη πάνω στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων. Δυστιχώς η μνήμη μου δεν με βοηθά στο να θυμηθώ την ακριβή έκφραση, αλλά σε γενικές γραμμές είχε 
αναφέρει ότι δεν έχει σημασία η αντίδραση του κόσμου (είχαν πραγματοποιηθεί 
πολλά μαζικά συλλαλητήρια τότε)  γιατί ούτως ή αλλως σε μερικά χρόνια θα το ξεχάσει. Τραγική αλήθεια για αυτόν τον τόπο...

Το παν σε μια κοινωνία είναι η διαμόρφωση της συνείδησης. Στην ναζιστική Γερμανία ο Αδόλφος με την προπαγάνδα του είχε καταφέρει να πείσει ένα συντριπτικά μεγάλο μέρος της τότε Γερμανίας ότι είναι η Αρεία φυλή και τους οδήγησε στο αιματοκύλισμα. Πως τους χειραγώγησε; Μα με τα μέσα που διέθετε στην εποχή του, τα βιβλία, τα σχολεία και το ραδιόφωνο. Το ίδιο κάνουν τώρα και τα Αμερικανόπουλα. Τους κρατάνε ψηλά 
τον αμανέ με την πλύση εγκεφάλου στα σχολεία, στην τηλεόραση και στα λοιπά μέσα, κάνοντάς τους να νιώθουν ανώτεροι από τους άλλους, κάνοντάς τους παράλληλα τους χειρότερους ρατσιστές όσων αφορά τις υπόλοιπες χώρες. Όχι ότι ξέρουν ότι υπάρχουν άλλες χώρες, άλλα λέμε τώρα.

Αυτού του είδους η χειραγώγηση όμως έχει δύο όψεις. Η δεύτερη πλευρά του νομίσματος είναι αυτό που συμβαίνει στην χώρα μας. Χώρες όπως οι Η.Π.Α. έχουν ιστορία μόλις 2-3 αιώνων αλλά παρόλα αυτά προσπάθούν να διατηρούν το πατριωτικό τους αίσθημα υψηλά. 
Στην χώρα μας έτσι και πας να βγάλεις μια σημαία στο μπαλκόνι σου μια ημέρα 
που δεν είναι εθνική επέτειος, θα σε χαρακτηρίσουν αμέσως ρατσιστή, εθνικιστή,  
φασίστα και γραφικό .
Μας έχουν επιβάλλει το ακριβώς αντίστροφο από αυτό που συμβαίνει σε όλες τις μεγάλες χώρες της Ευρώπης και στις Η.Π.Α. Στην Γερμανία, την Γαλλία στην Ιταλία κ.τ.λ. θεωρούν τον πολιτισμό τους  και κατεπέκταση την γλώσσα τους πολύ σπουδαία και αρνούνται να μάθουν άλλες γλώσσες με ευκολία και ακόμα και αν τις μάθουν τις χρησιμοποιούν παρά την θέλησή τους. Κι εμείς εδώ μαθαίνουμε τα παιδιά μας 2-3 γλώσσες...

Εξοστρακίστηκα λίγο από το θέμα μου αλλά δεν πειράζει, επανέρχομαι σε τάξη. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αυτός ο τόπος στην αρχή έμαθε να ξεχνά, αργότερα έμαθε να μην μαθαίνει και εν τέλει έμαθε να κατακρίνει και να απομονόνει αυτούς που μαθαίνουν. Αρκετά τραγική κατάσταση για ένα ιστορικό τόπο κι ας είμαστε μια χούφτα γης. Αλλά έτσι ήταν ο Έλληνας από πάντα... 
Αυτός δεν δηλητηρίασε τον Σωκράτη; Αυτός δεν φυλάκισε τον Κολοκοτρώνη; 
Αυτός δεν έβγαλε την σημαία του από τα Ίμια; "Στα ξένα είμαι Έλληνας και στην Ελλάδα ξένος" τραγούδησε κάποτε ο μεγάλος Στέλιος Καζαντζίδης. Δεν θα μπω αυτή την φορά στους λόγους που οδηγηθήκαμε εδώ, σταματώ τους συνειρμούς μου γιατί μερικές φορές γίνονται αβάσταχτοι.

Δευτέρα 23 Απριλίου 2007

Καλά που βρέχει...

"...και δεν φαίνονται τα δάκρυα" τραγούδησε κάποτε ο Bill Karras. Γιατί άραγε τα ανθρώπινα όντα με την ελεύθερη βούληση που τους χαρίστηκε τόσο απλόχερα να πρέπει να κάνουν συνεχώς ότι χειρότερο μπορούνε με αυτή; Γιατί οι ανθρώπινες σχέσεις να πρέπει πάντα να αφορούν την εκμετάλευση του άλλου και να καταλήγουν σε καυγάδες, χωρισμούς και έχθρες; Και το χειρότερο, γιατί μας βγαίνει αυτό το πράγμα φυσικά χωρίς να 
το εκβιάσουμε πλέον;  
"Για δες πως καταντήσαμε βρε φίλε μου καμπούρη" τραγούδησε η Γλυκερία χρόνια πριν. Γιατί τα μισά ζευγάρια που παντρεύονται να χωρίζουν; Γιατί τα παιδιά να υποβάλλονται σε αυτή την διαδικασία  και αργότερα στην ζωή τους να κάνουν και αυτά το ίδιο; Γιατί απλά να 
μην μπορέσουμε να σκεφτούμε τους ανθρώπους που έχουμε γύρω μας 
και μας νοιάζονται, χωρίς να τους πληγώνουμε συνεχώς και μετά να 
τρέχουμε να ζητάμε συγνώμη, και εκείνο μόνο αν ρίξουμε τον εγωισμό μας!;
Γιατί να μην κάνουμε ποτέ αυτό που μας λέει το ένστικτό μας και ας είναι και λάθος;
Γιατί πρέπει πάντα να βάζει το μυαλό μας τρικλοποδιές σε κάθε μας σκέψη και να καταστρέφουμε συχνά ότι καλύτερο έχουμε;

Περιπλανώμενες σκέψεις είναι αυτές... Ασ' τες να περιπλανιούνται...

Δευτέρα 2 Απριλίου 2007

Το φαινόμενο Πάνια


Σήμερα το πρωί καθώς προσπαθούσα να βγάλω τα προς το ζήν χτύπησε το κινητό ενός πελάτη υπό τον ήχο του γνωστού πλέον αθίγγανου από την Πάνια, του Παρασκευά. Για μια ακόμα φορά αναλογίστηκε ο κάφρικος εγκέφαλος μου πόση τηλεθέαση έχει η συγκεκριμένη τηλεπαρουσιάστρια εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Η πανέξυπνη Αννίτα πάντα έπιανε τον παλμό του κόσμου και προσέφερε εκπομπές που κατά κύριο λόγο εκμεταλεύονται ανθρώπους με σχεδόν όλους τους δυνατούς τρόπους. Ως άτομο με ιδιαίτερη ευαισθησία στα θέματα αναπηρίας, είμαι όπως είναι φυσικό κάθετος σε όποια εκμετάλλευση (γιατί περί εκμετάλλεσης πρόκειται) αυτών των ανθρώπων, πνευματικής αναπηρίας στην προκειμένη περίπτωση. Και προσοχή, αναφέρομαι σε όσους έχουν πραγματικά πρόβλημα, όχι στους τυχοδιώκτες δημοσιότητας που παρευρίσκονται εκεί με την θέλησή τους. Προσωπικά αυτοί δεν με ενδιαφέρουν καθόλου, με ενδιαφέρουν αυτοί που δεν έχουν την δυνατότητα της καθαρής βούλησης. Όπως δεν θα μπορούσαμε ποτέ να πούμε σε έναν τυφλό "κοίτα αυτόν τον όμορφο πίνακα", έτσι δεν είναι φρόνιμο να ζητάς από αυτούς να κάνουν θεατρικά σκετσάκια και να τραγουδάνε θυσιάζοντάς τους στον βωμό την τηλεθέασης.

Ωπ, η μαγική λέξη, "Τηλεθέαση"... Είναι αυτονόητο ότι αν αυτά που έκανε δεν είχαν απήχηση στον κοσμάκη απλά δεν θα υπήρχαν. Αλλά στην σύγχρονη κοινωνία, παγκοσμίως όχι μόνο στην χώρα μας, μαίνεται μια ακαταλόγηστη ζήτηση για την, υπό αγγλοσαξονική έννοια, "trash tv". Ο ανθρώπινος πόνος, το ανθρώπινο πρόβλημα μαζί με την ανθρώπινη χαζομάρα σε ένα συνοθύλλευμα που ταλαιπωρεί τα εγκεφαλικά μας κύτταρα. Ή μήπως όχι; Έχω αρχίσει να διαμορφώνω την εντύπωση ότι η ευρεία μάζα βλέπει αυτού του είδους τις εκπομπές για να γελάσει εις βάρος κάποιων που θεωρούν (λανθασμένα) κατώτερούς τους. Γελάνε με τα προβλήματά τους ή με τα stunt που τους βάζουν τόσο περίτεχνα να εκτελούν, παρηγορόντας τους εαυτούς τους υποσυνείδητα ότι "υπάρχουν και χειρότερα άπο εμάς". Όπως λέω πάντοτε, ποτέ δεν θα μπορούσα να κατηγορήσω κάποιον για αυτό που είναι. θα μπορούσα όμως να τον κατηγορήσω και να τον σχολιάσω για τις πράξεις του, που έκανε με την θέλησή του.

Κι όμως, αυτού του είδους οι εκπομπές καταφέρνουν να έχουν τρομερή απήχηση. Ίσως η ανθρώπινη εκμετάλευση στις μέρες μας είναι ένα άριστο παυσίπονο για προβλήματα που αντιμετωπίζει ο καθένας μας. Όπως είναι φυσικό το πραγματικό πρόβλημα το έχουμε εμείς και όχι αυτοί που με τόσο ευκολία γελάμε εις βάρος τους.

Διερωτώμαι, γιατί δεν χρησιμοποιεί την ευφυία της όπως έκανε παλιότερα η Μαλβίνα καυτηριάζοντας αυτούς που πραγματικά πρέπει; Προφανώς δεν θα είχε ποτέ την ίδια απήχηση, οπότε και ακολουθούμε την πεπατημένη και συνεχίζουμε να ποτίζουμε τα φυτά που τόσα χρόνια πριν έχουμε σπείρει. Ζήτω η trash tv λοιπόν and long live the queen...

Κυριακή 1 Απριλίου 2007

Φαρισαϊσμού συνέχεια

Ωραία, τώρα που τοποθετήθηκαν στο θέμα του ποδοσφαίρου οι τρισμέγιστοι πολιτικοί μας και αφού μας έδωσαν τις τεράστιες προτάσεις τους, το πρόβλημα της βίας λύθηκε. Αφού το είπε η Στάη και ο Παυλόπουλος ρε παιδί μου το θέμα λύθηκε, ώρα να ξαναξεκινήσουν τα πρωταθλήματα. Να διαλυθούν οι ΠΑΕ (Παπαρήγα speaking), να διαλυθούν οι οργανωμένοι σύνδεσμοι (Υπουργός Μακ. Θράκης speaking)
και άλλες τέτοιες παπαρολογίες που συνήθως λένε οι πολιτικοί που με τόσο θέρμη θα υποστηριχθούν στις εκλογές του χρόνου.

Το πλάνο της κυβέρνησης, 16 μέρες χωρίς αθλητική δραστηριότητα και νέα μέτρα από την νέα χρονιά αλλά Ιταλία. Σε ελεύθερη μετάφραση; Ας περάσει το Πάσχα να το ξεχάσουν τα κανάλια και τους φιλάθλους ποιός τους μαμάει. Εύκολα ξεχνάει ο Έλληνας βρε αδερφέ. Θα απαγορευθούν λέει οι φίλαθλοι στα ακατάλληλα γήπεδα. Μα όταν στην Ιταλία μιλάνε για ακατάλληλα γήπεδα, μιλάνε για γήπεδα, ούτε για γιαπιά ούτε για χωράφια. Γιατί για χωράφια μιλάμε στην Ελλάδα. Από υποδομή σκίζουμε. Αν πραγματικά θέλανε να πάρουν μέτρα δεν θα λέγανε τέτοιες αλοφροσύνες. Ηλεκτρονικά εισιτήρια; Ναι καλά, last year. Κάμερες; Έχει να πέσει ξήλωμα που θα πάει σύννεφο. Αναρωτιέμαι ώρες-ώρες αν στις μεταξύ τους συζητήσεις μας προσφονούν ως ζώα ή ως ηλίθιους.

Οι πολιτικοί δεν κάνουν κουμάντο στο ποδόσφαιρο; Τα καμώματα του Κοσκοτά ποιός τα μπάλωσε; Τα καμώματα του καπετάνιου πριν από αυτόν; Ποιος τοποθετεί τους "μεγαλομέτοχους" στις ΠΑΕ; Ποιος μέσα σε μία νύχτα βάζει σε μια τάξη τα ασυμάζευτα; Οι βουλευτές δεν τα κάνουνε; Ο Βενιζέλος δεν υπερασπίστηκε στα δικαστήρια τον ΠΑΟΚ και στην πρώτη του τετραετία βγηκε πρώτος σε ψήφους στην περιφέρεια του; Ο Ιωαννίδης δεν το έριξε στο Αριανηλίκι και βγήκε περπατώντας; Ο Φασούλας τι έκανε στον Πειραιά; Ο Λιάνης; Χειραγωγούν τον αθλητισμό προς δικό τους ώφελος κι μας πουλάνε φούμαρα ότι θέλουν να τον γιατρέψουν; Είναι σαν να μου λες ότι το κράτος θέλει να καταπολεμήσει το κάπνισμα και το αλκοόλ από την στιγμή που το 75% της τιμής τους είναι φόρος του κράτους!

Νομίζετε ότι η βία στη βία απότελεί λύση στην κοινωνία που δημιουργήσατε; Νομίζετε ότι οι κινητοποιήσεις των φοιτητών γίνανε γιατί τους αρέσει η κρεπάλη; Αυτό που τους παραδώσατε δεν τους αρέσει. Θέλετε να αξυγιάνετε τον αθλητισμό; Γλιτώστε τα γήπεδα από την παρουσία σας, διαπαιδαγωγήστε σωστά τα νέα παιδιά και αφήστε την αστηνομία να κάνει την δουλειά της χωρί να φοβάστε το πολιτικό κόστος. Αφήστε να μπει ο σπόρος και αν καρποφορίσει θα το μάθουμε στα χρόνια που έπονται.