Αχ πατρίδα μου θύμα σε κάνανε...

"Αχ Ελλάδα σ'αγαπώ..." τραγούδησε κάποτε ο Παπάζογλου. Σήμερα το μεσημέρι με φώναξε το κατοικίδιό μου από το σαλόνι (για την αδερφή μου λέω) για να δω το νέο videoclip της
Άντζελας, το "Αχ πατρίδα μου". Ακολουθώντας κι αυτή τις επιταγές άλλων, έβγαλε ένα τραγούδι πατριωτικού περιεχομένου. Δεν έχω τίποτα με την Άντζελα, και πως να έχω άλλωστε. Την τραγουδίστρια Άντζελα την λατρεύω, τον άνθρωπο Άντζελα απλά τον προσπερνώ, δεν με ενδιαφέρει. Την κατακρίνανε για αυτό, λαϊκιστή την κοροϊδέψανε,
ξεθαύοντας μάλιστα και το προ πολλών ετών τραγούδι της κρατώντας την ελληνική και την τουρκική σημαία στην πίστα.

Αυτό ήταν που ερέθισε τα ηλεκτρεγερτικά σήματα μεταξύ των εγκεφαλικών μου κυττάρων 
(τι ωραία γλώσσα η Ελληνική) και θυμήθηκα την γνωστή στρατιωτική φράση ότι 
"Τα κάστρα πέφτουν εκ των έσω". Προσπάθησα να αναπολήσω πότε ήταν η τελευταία φορά που κάποιος πολιτικός είπε την αλήθεια σε αυτό τον τόπο. Ξέρετε που σταμάτησε η σκέψη μου; Γύρισε πολλά χρόνια πίσω σε κάτι που ειπώθηκε όταν ήμουνα μικρός, από τον Μητσοτάκη πάνω στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων. Δυστιχώς η μνήμη μου δεν με βοηθά στο να θυμηθώ την ακριβή έκφραση, αλλά σε γενικές γραμμές είχε 
αναφέρει ότι δεν έχει σημασία η αντίδραση του κόσμου (είχαν πραγματοποιηθεί 
πολλά μαζικά συλλαλητήρια τότε)  γιατί ούτως ή αλλως σε μερικά χρόνια θα το ξεχάσει. Τραγική αλήθεια για αυτόν τον τόπο...

Το παν σε μια κοινωνία είναι η διαμόρφωση της συνείδησης. Στην ναζιστική Γερμανία ο Αδόλφος με την προπαγάνδα του είχε καταφέρει να πείσει ένα συντριπτικά μεγάλο μέρος της τότε Γερμανίας ότι είναι η Αρεία φυλή και τους οδήγησε στο αιματοκύλισμα. Πως τους χειραγώγησε; Μα με τα μέσα που διέθετε στην εποχή του, τα βιβλία, τα σχολεία και το ραδιόφωνο. Το ίδιο κάνουν τώρα και τα Αμερικανόπουλα. Τους κρατάνε ψηλά 
τον αμανέ με την πλύση εγκεφάλου στα σχολεία, στην τηλεόραση και στα λοιπά μέσα, κάνοντάς τους να νιώθουν ανώτεροι από τους άλλους, κάνοντάς τους παράλληλα τους χειρότερους ρατσιστές όσων αφορά τις υπόλοιπες χώρες. Όχι ότι ξέρουν ότι υπάρχουν άλλες χώρες, άλλα λέμε τώρα.

Αυτού του είδους η χειραγώγηση όμως έχει δύο όψεις. Η δεύτερη πλευρά του νομίσματος είναι αυτό που συμβαίνει στην χώρα μας. Χώρες όπως οι Η.Π.Α. έχουν ιστορία μόλις 2-3 αιώνων αλλά παρόλα αυτά προσπάθούν να διατηρούν το πατριωτικό τους αίσθημα υψηλά. 
Στην χώρα μας έτσι και πας να βγάλεις μια σημαία στο μπαλκόνι σου μια ημέρα 
που δεν είναι εθνική επέτειος, θα σε χαρακτηρίσουν αμέσως ρατσιστή, εθνικιστή,  
φασίστα και γραφικό .
Μας έχουν επιβάλλει το ακριβώς αντίστροφο από αυτό που συμβαίνει σε όλες τις μεγάλες χώρες της Ευρώπης και στις Η.Π.Α. Στην Γερμανία, την Γαλλία στην Ιταλία κ.τ.λ. θεωρούν τον πολιτισμό τους  και κατεπέκταση την γλώσσα τους πολύ σπουδαία και αρνούνται να μάθουν άλλες γλώσσες με ευκολία και ακόμα και αν τις μάθουν τις χρησιμοποιούν παρά την θέλησή τους. Κι εμείς εδώ μαθαίνουμε τα παιδιά μας 2-3 γλώσσες...

Εξοστρακίστηκα λίγο από το θέμα μου αλλά δεν πειράζει, επανέρχομαι σε τάξη. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αυτός ο τόπος στην αρχή έμαθε να ξεχνά, αργότερα έμαθε να μην μαθαίνει και εν τέλει έμαθε να κατακρίνει και να απομονόνει αυτούς που μαθαίνουν. Αρκετά τραγική κατάσταση για ένα ιστορικό τόπο κι ας είμαστε μια χούφτα γης. Αλλά έτσι ήταν ο Έλληνας από πάντα... 
Αυτός δεν δηλητηρίασε τον Σωκράτη; Αυτός δεν φυλάκισε τον Κολοκοτρώνη; 
Αυτός δεν έβγαλε την σημαία του από τα Ίμια; "Στα ξένα είμαι Έλληνας και στην Ελλάδα ξένος" τραγούδησε κάποτε ο μεγάλος Στέλιος Καζαντζίδης. Δεν θα μπω αυτή την φορά στους λόγους που οδηγηθήκαμε εδώ, σταματώ τους συνειρμούς μου γιατί μερικές φορές γίνονται αβάσταχτοι.